एकलकोंडे,गुदमरलेले ,उबलेले पुरुषी मन आणि शरीर आता किंचीत्कालास्ठी सारी झुरणी विसरलेले आहे.
सारे एकटेपण सरले आहे.आत दूर कोठे तरी एक बोलावणारे घर नाही,
त्यात वाट पाहणारे सुहाद्द नाहीत,त्यात पत्नी नाही,कच्चीबच्ची नाहीत,आईवडील नाहीत.
कसली पाश,कसली ओढ म्हणून नाही.

अस्तित्वाचा नुसता एक पतंग होवून तो उंच अंतराळात तरंगतो आहे.
देहामानाचे एक हलकेफुल पीस होवून भूर भूरते आहे.
रंगीबेरंगी हवेत.
एका पृष्ठ,हिंद्कल्त्या,शहरत्या,लवलवत्या सामुर्त्य तरी अमूर्त गोरयापान वातावरणात.....      

                                                                                             
                                                                                                       विजय तेंडूलकर